ﻣﺎﻣﯘﻕ ﻗﻮﻟﻼﺭ

ﺗﺎﺗﺎﺭﻏﺎﻥ ﻳﻪﺭ ﻗﺎﺭﻏﺎ ﺗﯩﯟﯨﻨﯩﭗ،
ﭼﯜﺷﻪﯞﯨﺮﯨﭗ ﺋﯩﻠﻠﯩﻖ ﺑﺎﮬﺎﺭﻧﻰ،
ﻳﺎﻗﯘﺗﺮﻩﯕﻠﯩﻚ ﻟﯩﺒﺎﺳﯩﻨﻰ ﮬﺎﻡ.
ﺋﯩﭽﯩﭗ ﺑﻪﺭﺩﻯ ﮬﻪﯞﻩﺳﻜﻪ ﺑﻮﺷﻠﯘﻕ.
ﺋﻪﺳﻠﯩﻤﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﺋﻮﺭﺩﯨﺴﻰ
ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺑﺎﻏﭽﺎﻡ ﻣﻪﺭﻛﯩﺰﻯ
ﻗﺎﺭﭼﯘﻗﯘﯕﻐﺎ ﭼﯜﺷﯜﺭﻣﻪﺱ ﻗﻮﺭﯗﻕ.

ﺑﯘﻻﻕ ﻛﻪﺑﻰ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﺪﻩ ﺋﯜﻧﺴﯩﺰ،
ﺋﯚﻛﺴﯜﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻳﯩﻐﯩﺴﻰ.
ﻟﯩﯟﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﻏﯘﻧﭽﯩﻨﻰ ﺋﻪﺟﻪﭖ،
ﺋﯜﺯﯛﯞﺍﻟﺪﻯ ﺗﺎﺵ ﻳﯜﺭﻩﻙ ﺑﯩﺮﺳﻰ.

ﻗﯘﻳﺎﺵ ﻣﺎﻣﯘﻕ قوللېرى ﺑﯩﻠﻪﻥ،
ﻣﻪﺷﯘﻗﯩﺪﻩﻙ ﻗﯘﭼﺎﻗﻠﯩﻐﺎﻧﺪﺍ،
ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﻰ ﺯﯨﻤﯩﻨﻨﯩﯔ ﺗﻮﻳﻰ
ﺋﯚﺳﻜﻪﻥ ﺋﯩﻜﻪﻥ ﺗﺎﻏﻼﺭﻧﯩﯔ ﺑﻮﻳﻰ،
ﺗﻪﯕﺘﯜﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﺟﺎﯞﻏﺎيلېرىدىن
ﺗﯘﺭﺳﺎ ﺑﻪﺧﺖ ﻗﯘﻣﺪﻩﻙ ﺗﯚﻛﯜﻟﯜﭖ،
ﻗﻮﺭﯗﻧﻤﺎﻣﺪﯗ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﺭﻭﮬﻰ .

ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺪﺍ ﺋﻪﺯﮔﯜ ﻳﺎﺗﻠﯩﺸﯩﺶ،
ﻧﯘﺭﻻﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﺋﯩﺴﻜﯩﻠﯩﺘﯩﻨﻰ،
ﺷﯜﻣﯜﺭﻣﻪﻛﺘﻪ ﺑﺎﮬﺎﺭﯨﻤﯩﺰﻧﻰ .
ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺷﯜﻛﺘﻪ ﺗﻪﯞﺭﯨﻨﯩﭗ ﻳﻪﻧﻪ،
ﺑﯩﺮ ﻗﻪﺑﺮﯨﺪﻩ ﻳﺎﺗﺎﺭﯨﻤﯩﺰﻧﻰ .